Una sì tù
piaghjinca è montagnola
pelle di neve è di sole
silenziu di donna
è risa di damicella

una sì tù
maturaghjola

(Una sì tù: parolle è traduzzione)

Traductions/Übersetzungen/Vertalingen FR/AL/NL dans les/in den/in de POSTS

vendredi 17 avril 2015

LAMENTU DI MARIA GHJENTILE



T'anu chjamatu Maria Ghjentile
Ma quale sà più la to storia?
Nè lu silenziu adduluritu 
Ne li chjassi risunava 
Lu ribombu di a to voce 
Chì chjamava lu to caru

Vintisei era di settembre
Di l'annata sessantanove
Seculu dettu dicesette
In Oletta, Piazza à lu cunventu

O Bernà lu mio prumessu 
Cun l'altri fui cundannatu 
In piazza publica fui messu 
Osse tronche è marturiatu 
O Bernà lu mio prumessu 
Quant'hè grand'u mio dulore 

Sepelisce era difesa 
À le famiglie è li parenti 
Senza umani sentimenti 
Da quell'armata francese 
È quanti fussinu i stenti 
U terrore era in paese 

T'aghju interratu di e mio mani 
Cun curagiu senza paru 
Andai à portà u mio caru 
Sola contru i capizzoni 
Uffrendu lu dulore amaru 
Di fronti à le so ragioni

----------GF---------- 



LAMENTO DI MARIA GHJENTILE 

Je me nomme Maria Ghjentile 
mais qui en conserve la mémoire ? 
Je veux donc rappeler l’histoire 
de cette geste féminine 
qui offrit la gloire au village d’Olettaà 
son couvent à son clocher 

C’était un 26 septembre 
de l’année 69 
au 17ème siècle 
à Oletta Place du Couvent !

Toi Bernard mon fiancé
tu fus condamné avec d’autres
tous accusés de conspiration
et tu fus exposé en place publique
où tu subis le supplice de la roue
et fus martyrisé avec tes compagnons

La sépulture des leurs était défendue
aux familles et aux parents
sans pitié ni sentiments humains
de la part de l’armée française
et quels que fussent les efforts
la terreur avait gagné le village

Je t’ai enseveli de mes mains
avec un courage à nul autre pareil
et j’emportai mon amour
toute seule face aux chefs de guerre
offrant ainsi mon amère douleur
en réponse à leurs étranges raisons

----------JF----------



DAS KLAGELIED VON MARIA GHJENTILE

Mein Name ist Maria Ghjentile 
Doch wer erinnert sich noch daran? 
Darum will ich hier erzählen 
Was eine Frau einst hat getan 
Für die Ehre des Dorfes Oletta 
Für sein Kloster und seinen Glockenturm 

Geschehen am 26. September 
des Jahres 69 
im 18. Jahrhundert 
in Oletta auf dem Klosterplatz 

Du Bernard, mein Verlobter, 
Wurdest verurteilt mit den anderen 
Alle der Verschwörung angeklagt 
Du wurdest öffentlich hingerichtet 
Oh Bernard, mein Verlobter 
Wie unermesslich war mein Schmerz 
Ihre Lieben zu bestatten, war verboten 

Den Eltern, den Verwandten
Es fehlte jegliches menschliche Gefühl 
Auf Seiten der französischen Armee
Und obwohl sich alle bemühten
War das Dorf vom Terror beherrscht 

Ich habe dich mit eigener Hand begraben 
Unter einem Mut ohnegleichen 
Ging ich und holte meinen Geliebten 
Ganz alleine, gegen die Kriegsherren 
Und bot damit meinen bitteren Schmerz 
Als Antwort auf ihre fragwürdigen Motive 

----------GMK----------



KLAAGZANG VAN MARIA GHJENTILE

Maria Ghjentile is mijn naam
Maar wie herinnert zich die nog?
Ik wil het verhaal vertellen
Van wat een vrouw ooit deed
Wat grote eer bracht aan Oletta 
Aan haar klooster en haar klokken 

Het was de zesentwintigste september 
in het jaar 69
Van de achttiende eeuw
In Oletta op het plein van het klooster

Jij, Bernard, was mijn aanstaande
Je werd met de anderen veroordeeld
Beschuldigd van samenzwering
Werd je openbaar terechtgesteld
Geradbraakt en gemarteld
Samen met je strijdmakkers

Begraven was niet toegestaan
Aan familie en ouders
Zonder enig menselijk gevoel
Van de kant van het Franse leger
En ondanks alles wat men deed
Was het dorp in de greep van terreur

Ik heb je eigenhandig begraven
Met ongekende moed
Ging ik mijn geliefde halen
In mijn eentje tegen de hoge heren
Stelde ik mijn bitter verdriet
Tegenover hun twijfelachtige motieven

----------MV----------


Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire